วันนี้ ผมจะขอพูดถึงเรื่องของที่มาที่ไปในแนวทางการถ่ายรูปนะครับ รู้สึกเหมือนกันมั้ย ว่าการถ่ายรูปมาเยอะ ๆ ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อ แต่การถ่ายแบบซ้ำไปซ้ำมานั้นแหละคือเรื่องที่น่าเบื่อ บางคนบอกว่าตัวเองชอบถ่าย Macro แต่ถึงเวลาก็ไม่สนุกที่จะต้องไปตามถ่ายแต่แมลง (ไม่ใช่ผมนะครับ) นี่แหละครับคือสิ่งที่ผมย้ำหนักย้ำหนา ว่าต้องหาตัวตนของตัวเองให้เจอ ถ้าเจอตัวตนที่แท้จริง เราก็จะยิ่งหลงรักมันและไม่รู้สึกเบื่ออย่างแน่นอน ไม่ว่ามันจะซ้ำซากจำเจขนาดไหนก็ตาม
พูดถึงเรื่องแนวถ่ายรูปแล้วก็อยากเล่าให้ฟังอยู่เรื่องนึงนะ รู้มั้ยครับว่าตอนแรกมันมีรูปอยู่ไม่กี่แนวหรอกในโลกนี้ แต่มีคนประหลาด ๆ มากมายบนโลกนี้ครับ ที่อยากลองถ่ายรูปอะไรแปลก ๆ พอใครเห็นเค้าก็เรียกว่าไอ้บ้า ยิ่งทำผลงานบ้า ๆ ก็ยิ่งเป็นเป็นพวกนอกคอก แล้วไอ้พวกนอกคอกถ้าทนแรงกดดันไม่ได้ ก็จะกลายไปโดนกระแสสังคมกลืนแล้วก็ต้องยอมกลับเข้ามาอยู่ในแนวเดิมที่เคยปฏิบัติกัน แต่ถ้าทนได้ ก็จะกลายเป็นตำนานใหม่ของวงการไปเลย และทำให้กำเนิดแนวการถ่ายภาพแบบใหม่ ๆ ด้วย
รู้มั้ยครับว่าตอนแรกมันมีรูปอยู่ไม่กี่แนวหรอกในโลกนี้ แต่มีคนประหลาด ๆ มากมายบนโลกนี้ครับ ที่อยากลองถ่ายรูปอะไรแปลก ๆ ถ้าไม่โดนกระแสสังคมกลืนแล้วก็ต้องยอมกลับเข้ามาอยู่ในแนวเดิมที่เคยปฏิบัติ ก็จะกลายเป็นตำนานใหม่ของวงการไปเลย
ตัวอย่างเช่น Ansel Adams ก็เป็นพวกประหลาดและนอกคอกมาก่อน ลองคิดถึงสมัยก่อน คนที่ไปนั่งล้างฟิล์ม ทำ Zone system ทำ Graph เนี่ยมันเป็นพวกประหลาดนะ แต่ว่าเพราะเค้าเป็นคนประหลาดคนแรกและยืนหยัด หลังจากนั้นก็มีคนประหลาดตามมาเยอะแยะ จนถึงตอนนี้เนี่ยมันก็เลยกลายเป็น Zone system ซึ่งได้รับรับการยอมรับจากช่างภาพมืออาชีพทุกคนว่าต้องให้เรียนรู้และศึกษาก่อนที่ลงมือทำงานจริง ๆ
หรือทำไมเราถึงพึ่งเคยได้ยินการถ่ายรูปแบบแนว Street หรือแนว Hipster (ผมเองก็พึ่งจะเข้าใจไม่นานนี้เอง) ก็เพราะมีคนที่ฉีกแนวออกจากทางปฏิบัติแบบดั้งเดิม และอดทนจนทำให้มีคนสนใจและนำไปเลียนแบบนั่นเอง นั่นแหละครับ แนวทางการถ่ายรูปของเราก็เช่นนั้น รีบหาตัวเองให้เจอ แล้วก็ยืนหยัดไปเรื่อย ๆ ไม่แน่เหมือนกัน อนาคตคุณอาจจะเป็นผู้นำเทรนด์การถ่ายรูปใหม่ ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นมาก็ได้
